My new bicycle and family

En dan probeer je op een fiets te stappen en heb je opeens het besef dat dat zo eventjes op deze manier niet gaat passen.. mevrouw wilt u de fiets even uit proberen? Ja natuurlijk maar al te graag. Dus ik probeer op te stappen met het stuur nog vrij laag maar dan zit ik vast oepsie... ik ben al iets groter als dat ik dacht... Hihi.. stuur maar een beetje omhoog dan en zal maar zo houden, dan moet het lukken. En gelukkig het lukt! Ze gaan hem helemaal klaar maken en komen hem morgen brengen....

Dinsdag avond we hebben een afspraak met de familie.. eigenlijk zouden we deze maandag hebben, maar de oom en tante van Ray vlogen pas laat op de avond... dus I.p.v. Even mijn paspoort naar Sanur brengen was die savonds laat pas weer thuis, omdat hij zijn familie op ging halen... zo kan dat hier opeens gaan.. lekker spontaan en onverwacht.. ik ben wel van het spontane, maar moet hier soms toch nog wel een beetje aan wennen merk ik... maar ik merk dat dit als ik me er maar niet tegen verzet steeds beter gaat en ik het zelf ook doe....

Dinsdag de hele dag gewerkt aan onze toffe nieuwe online coachprogramma. We besluiten nog even een heerlijke strandwandeling te maken. We gaan samen op mijn nieuwe fiets!!! Ik stap achterop en ik merk dat het zitten niet meer zo heel fijn is.. het is druk op de weg en ik heb mijn fiets tocht nog nooit zo spannend gevonden denk ik... het leek wel een 10 minuten durende achtbaan rit!!! Maar gelukkig komen we veilig op het strand aan... mmmh! Wat een cadeautje!! Na het strand zit ik nog even lekker bij te kletsen met Joyce.. heerlijk.. dan komt ray me halen want we moeten zo weg.. snel maar even douchen dan. Klaar met douchen en zijn Moeder belt... ik zie het al weer er is weer iets gewijzigd... afspraak is dat we om 19.30 gaan eten. Inmiddels is het 19.00.. ze gaan het niet redden.. en het is uberhaubt de vraag of ze het gaan redden.. ik heb al aangegeven dat ik morgen en donderdag niet kan, vanwege volle werkdagen.. het blijft een vaag gebeuren.. uit eindelijk geven ze aan later te willen afspreken maar nog steeds niet echt een concrete afspraak. We besluiten ons alsnog klaar te maken en vertrekken een half uur later.. ik zal eerlijk bekennen na de vorige ontmoeting met de familie van zijn moeder heb ik eigenlijk niet zo heel veel zin in weer een sollicitatie... ik probeer zin te maken en het gewoon een kans te geven. Wanneer we in Kuta aankomen bij het restaurant zijn ze er al en zelfs al klaar met eten? Oepsie... gelukkig zijn ze blij om ons te zien en het voelt meteen heel anders als de vorige keer. Zijn oom en tante spreken bijna geen Engels, maar de sfeer is meteen heel liefdevol en ik voel me Welkom! Wat een fijne mensen! Ik ben blij en het voelt fijn om deze mensen als familie te omarmen.. ook al begrijp ik nog niks van wat ze zeggen. Het is een fijne avond... op de weg naar huis praten we nog even na en vertaalt hij een beetje wat er gezegd is. Het komt er op neer dat ze het fijn vinden voor ons en ze de rest van de familie gaan vertellen dat we samen zijn en een kleintje krijgen.... en traditioneel gezien hoort daar een bruiloft bij met alles erop en eraan... die bruiloft ben ik helemaal voor, maar de rest daar moeten we het nog maar eens goed over hebben... morgen heb ik een girls lunch in Canggu.. ik kijk er echt naar uit om nieuwe mensen te ontmoeten...