Met 5 cm ontsluiting 1,5 uur in de Auto naar Ubud
Blijf op de hoogte en volg Willemijn
11 Juni 2018 | Indonesië, Ubud
28 mei 2018 Maandagnacht voelde ik al wat rommelen en werd ik twee keer wakker met mijzelf afvragend of dit nu weeen waren? Maar ze gingen weer weg. Dus de volgende morgen op de scooter naar onze favo bakkerij in Berawa om te ontbijten leek me een heel goed idee. Je weet maar nooit misschien kan het morgen niet meer... alles nog even doen, want ik heb inmiddels van zoveel mensen gehoord dat wanneer de baby er eenmaal is dat je nog zo weinig kunt.. dus alsof het mijn laatste dag is. Eerst heerlijk genoten van een ontbijtje met zijn drietjes... het gevoel van vannacht is erweer. Maar gaat ook weer weg. Op de scooter plaag ik Ray dat het nu echt zover is.. Nog even luiers kopen, luier doekjes een koekjes noodpakket en kaarsjes voor op de taart wanneer hij geboren is..
Ik heb nog een mooie to do lijst voor vandaag voor Will be strong dus besluit lekker aan het werk te gaan. Het gevoel komt af en toe terug.. maar werken leid lekker af en ik heb er plezier in. Rond half Zes besluit ik dat het mooi geweest is voor vandaag en sluit ik mijn laptop.. joyce masseert nog heerlijk mijn voetjes en nek en om half 7 vind ik de pijn toch niet meer heel fijn. Ik app Erica om te vragen of het normaal is dat het irritante gevoel om de drie minuten terug komt. Ze geeft me het advies om naar de kliniek in Ubud te bellen en te gaan. Er moet eerst nog een taxi geregeld worden. Ik verplaats me naar een andere ruimte om even alleen te zijn. We gaan de taxi is er.. De chauffeur wordt al zenuwachtig als die me ziet. Ik verkramp iedere drie minuten. De auto rit is niet de meest confortabele ik kan niet zitten en ik begin met bloeden. Ik heb het warm en krimp iedere drie minuten in een. Na een uur aangekomen in Ubud bij de kliniek. De weeen worden heftiger. Ik loop naar de kamer waar ze me heen wijzen. Daar mag ik gaan liggen om te kijken hoeveel ontsluiting er is.. ook dit ervaar ik niet als een heel fijn gevoel... 5 cm. En het schijnt inmiddels half 9 te zijn.. ze laten me weer alleen en inmiddels beginnen de krampen erger te worden. Ik ga maar rondjes lopen en stop af en toe wanneer ik in een krimp. Iedereen mag weg. Lekker alleen! Op een gegeven moment zijn de 3 verloskundige er weer om weer te kijken..
Ik heb nog een mooie to do lijst voor vandaag voor Will be strong dus besluit lekker aan het werk te gaan. Het gevoel komt af en toe terug.. maar werken leid lekker af en ik heb er plezier in. Rond half Zes besluit ik dat het mooi geweest is voor vandaag en sluit ik mijn laptop.. joyce masseert nog heerlijk mijn voetjes en nek en om half 7 vind ik de pijn toch niet meer heel fijn. Ik app Erica om te vragen of het normaal is dat het irritante gevoel om de drie minuten terug komt. Ze geeft me het advies om naar de kliniek in Ubud te bellen en te gaan. Er moet eerst nog een taxi geregeld worden. Ik verplaats me naar een andere ruimte om even alleen te zijn. We gaan de taxi is er.. De chauffeur wordt al zenuwachtig als die me ziet. Ik verkramp iedere drie minuten. De auto rit is niet de meest confortabele ik kan niet zitten en ik begin met bloeden. Ik heb het warm en krimp iedere drie minuten in een. Na een uur aangekomen in Ubud bij de kliniek. De weeen worden heftiger. Ik loop naar de kamer waar ze me heen wijzen. Daar mag ik gaan liggen om te kijken hoeveel ontsluiting er is.. ook dit ervaar ik niet als een heel fijn gevoel... 5 cm. En het schijnt inmiddels half 9 te zijn.. ze laten me weer alleen en inmiddels beginnen de krampen erger te worden. Ik ga maar rondjes lopen en stop af en toe wanneer ik in een krimp. Iedereen mag weg. Lekker alleen! Op een gegeven moment zijn de 3 verloskundige er weer om weer te kijken..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
