Don't go

Ons laatste dagje is aangebroken. Vanaf eergisteren voel ik me grieperig en slap. Ik kan niks binnen houden, voel me moe en een continue gevoel van misselijkheid en te uitgeput om ook maar iets te doen. Alles doet me pijn en besluit daarom ook om zo min mogelijk te doen, maar veel te slapen. Vandaag op de laatste dag probeer ik me toch maar het bed uit te slepen, ik pak al mijn spullen in en ik doe ze in tassen zodat ze hier kunnen blijven. Ik neem alleen mijn koffer met de hoofdnoodzakelijke dingen mee terug. Alles is ingepakt en we gaan naar ons favo spot aan het strand. Mmh wat fijn, ze hebben een bank vrij in de schaduw. Ik voel me nog steeds alles behalve goed, maar probeer toch wat pap te eten. Dit valt me zwaar. Ik besluit de rest van de dag vooral maar goed te drinken. Een smsje van de ambasade. Dat Ray zijn document klaar ligt.. maar voor wat? Ray besluit om meteen heen en weer te rijden. Joyce en ik besluiten een klein stukje te wandelen. Dit voelt al erg vermoeiend. We komen terug en ray is alweer terug. Ik zie zijn sombere gezicht. Ow jee! Wat zou dat betekenen? Ik durf het bijna niet te vragen. Maar krijg een brief in mijn handen gedrukt. Visa afgewezen. Ik weet even niet zo goed wat nu. Iedereen om me heen begint met vragen stellen, verontwaarde, boze reacties aan een stuk door. Ik weet zelf al even niet waar ik met mijn teleurstelling heen moet. Hoe moet ik dan al die andere vragen beantwoorden? Ik besluit afstand te nemen. Ik heb even ruimte nodig. Mijn hoofd is vol, ik voel de tranen opkomen, ik voel mijn teleurstelling en ik weet niet wat te zeggen. Ray en ik zijn samen terug bij ons questhouse en ik vraag hoe het gaat? Hij zegt dat hij het niet wil accepteren.. We lezen de brief samen nog een keer. Afgewezen, omdat ze niet voldoende redenen zien dat hij weer weg gaat, niet voldoende inkomen ( nee daar hebben we nu net de sponsor voor) die aan alle eissen voldoet... we kunnen bezwaar maken... maar hoe lang gaat dat duren. ? Echt ik kan het niet geloven en ik kan er niet bij met mijn verstand.. hij wil komen voor 6 weken om zijn kindje te kunnen zien op de echo, te weten waar ik vandaan kom en mij te helpen met verhuizen. En daarna gaan we samen terug. Zijn we dan zo ongastvrij in nederland, dat de vader van zijn eigen kind niet welkom is om kennis te maken met het land waar de moeder van zijn kind vandaan komt?!? Ik begrijp best dat we strenge regels hebben en ze zijn vast ergens voor nodig, maar we gaan samen terug.. Juist omdat hij niet in Nederland kan wonen!

Bezwaar maken, dat gaan we sowieso maar of het op tijd is? Op dit moment voel ik me even leeg en radeloos....

Don't go Waren de laatste woorden die ray zei voordat we de controle op de luchthaven doorgingen. Met de de tranen brandend in mijn ogen namen we afscheid en vroeg hij me om te blijven. Maar ik weet dat er dingen zijn die eerst geregeld moeten worden..