No hu

Maandagavond. Ik kom net terug van een fijne strandwandeling.. Ray is een dagje naar Sanur en ik besluit maar meteen te gaan koken voor het donker is. Ondertussen zie ik een berichtje van een vriendin, ik bel haar gezellig even op, ik hoor een heel enthousiast Hee aan de andere kant van de lijn. Super leuk en dan weg is ze en het hele huis is donker... De stroom is vast uitgevallen? Het is al best donker. ik zoek het enige kaarsje wat we in huis hebben en steek deze aan. ik maak eerst maar even mijn eten af, gas doet het gelukkig nog. Water niet meer.. gelukkig had ik al water gepakt voor mijn pasta. mijn pasta is klaar.... ik zie dat de buren nog wel licht hebben.. Dat is gek? ik besluit naar de receptie te gaan van de eigenaar van ons huis.

Daar branden ook nog alle lampen, dat is wel een beetje gek! Ik vertel aan de receptie dat bij ons de stroom is uitgevallen.. Ja dan moet ik meneer Ray bellen. Dus ik vraag wie dat is ? dat is uw Husband zegt ze. Ik kijk haar vragend aan? Waarom moet ik mijn eigen vent bellen?
En ze begint over het opladen van stroom. Uuuhm wat? ik vraag om de wifi, want wij hebben geen stroom dus bellen wordt dan wat lastig.
Ik probeer Ray te bereiken. Maar die is niet bereikbaar, dan zijn moeder maar. die reageert meteen, maar Ray is met zijn broertje uit.. Mmmh. Ik vertel de mevrouw dat ik hem niet kan bereiken en of ze iemand voor me kan bellen die even kijkt? Maar dat schijnt nogal lastig te zijn, want de tuinman is al weg? De tuinman oké. ik verzoek haar vriendelijk om dan even onze beveiliger te bellen, want ik vind het vreemd dat alleen onze Electra het niet doet. Ze begint met bellen. De beveiliger is gearriveerd. Super fijn, hij gaat wel even voor me kijken. Heel fijn deze man. Heb ik hem eigenlijk al voorgeteld aan jullie. Onze beveiliger is denk ik rond de 40, hij is priester en hij is mega behulpzaam. Hij komt iedere avond kijken of alles goed is, zet mijn fiets binnen als ik het vergeten ben en als Ray weg is, dan komt ie wat vaker om te kijken of ik veilig ben. Het enige dingetje is dat ik nog geen Bahasa spreek. Misschien moet ik eens een klasje organiseren ofzo. Want ik merk dat ik het niet op mijn planning heb staan. en samen leren is veel leuker.

Maar goed, voordat ik teveel afdwaal. Ray belt terug ik geef hem aan de beveiliger. Hij zegt dat onze Electra nog helemaal niet op kan zijn en vraagt of hij wil kijken voor mij. De beveiliger gaat een kijkje nemen bij hun zelf.. En opeens is het overal donker. Oepsie.... Toch complete stroomuitval? Hij brengt mij thuis en zegt iets in het Bahasa? iets met hier? Geen idee. Ik besluit lekker te gaan eten, lekker romantisch met mijn enige kaarsje. Haha. Na het eten komt hij aanzetten met nog meer kaarsjes, hij steekt ze voor me aan. ik ben hem eeuwig dankbaar en hij vertrekt weer. Na 1,5 uur doet de stroom het weer. En kan ik met mijn coaching beginnen. Wat zijn we toch eigenlijk verwend in Nederland, dat we altijd maar stroom hebben.

Dinsdagmorgen beginnen we onze dag met Yoga. Daarna gaan we aan het werk. om half 12 zie ik een berichtje van mijn schoonmams... Of we om 13.00 bij het immigratiekantoor kunnen zijn... Natuurlijk. Oké even snel een scooter huren, spullen naar binnen en op naar Sanur.. ik bereid me op het ergste voor, want ik hem echte horror verhalen gehoord mbt wachten, maar ik ben meteen aan de beurt om 13.10 ... Dus dat is echt mega snel!

Ray zijn moeder wil graag met ons lunchen. We gaan lunchen in een Balinees tentje. Ze hebben er alleen een soort soep met Longtong, ray heeft al eten en sambal, dus ik zeg dat ik dat ook wil.. Hij zegt dat we dat niet gaan doen, maar ik blijf stellig zeggen dat ik het wel wil, dus hij vraagt voor mij om hetzelfde maar dan met een beetje.. Ik proef eerst de soep, die is best lekker, maar ook best pittig al oeps... Dan neem ik een hapje van mijn groenten waar dus dat beetje sambal op zit.. En mijn neus begint meteen met lopen en de tranen schieten in mijn ogen. Waarom ben ik toch altijd zo eigenwijs? Au het is echt heftig! en het is nog niet eens een kwart van wat hij heeft... Ik probeer rustig om de sambal saus heen te eten, maar echt.. dit is heftig... Het is vrij stil tijdens de lunch en ik verwacht niet dat dit gewoon een lunch is want dat is het nooit met Ray zijn moeder. dus ik bouw bij voorbaat al een soort van nu komt het in... En ja hoor ze pakt haar telefoon en vraagt of ik even kennis wil maken met Ray zijn vader.... En natuurlijk wil ik dat. ik ben al blij dat ik niet naar Jakarta hoef voor deze kennismaking... Het was een leuke kennismaking, maar het blijft lastig zo met de taal en die afstand en dat gemaakte....
Wel wil de familie nog steeds dat Ray naar Jakarta komt. Om mij te introduceren aan de oudste broer van de familie en die toestemming te vragen om samen te zijn en te trouwen..... Ik probeer nogmaals uit te leggen dat ik gewend ben om eerst een aanzoek te krijgen, dan de familie te vertellen dat je gaat trouwen en ze dan uit te nodigen en dan pas te trouwen.... Hier gaat dat toch een beetje anders. En ik vind het prima dat Ray daarheen gaat om ze mee te nemen in onze plannen, maar ik ga er niet volgende maand voor trouwen...

Ze is het hier niet mee eens, maar het is ons leven..... Dus wordt vervolgd lieve mensen..... Maar ik vind de familie druk hier wel heel erg heftig. Je moet wel goed stevig in je schoenen staan om hier je eigen ding te kunnen doen. En dan nog moet je het 10 keer vertellen... en Believe me dat is niet alleen zo met het huwelijk. Het liefst wordt het hele leven bepaald. Ik weet dat het bij ons in Nederland ook heel veel voorkomt dat ouders een bepaalde verwachting hebben van hun kinderen en kids daar aan willen voldoen en daardoor uiteindelijk niet doen wat ons echt happy maakt of we misschien wel helemaal niet weten wat ons happy maakt of dat we helemaal niet happy zijn met wat we doen. want ik verdien toch goed, mijn werk is wel ok'e , ik kan op vakantie en ik kan dat huis kopen wat ik wil.. maar of het ook echt energie geeft? Dat weten we pas als we met een burn out thuis zitten. ik ben benieuwd of die hier ook de kop opsteken, al heb ik niet echt het idee, want de familie druk is wel erg hoog, maar het bevordert de pro activiteit niet heel erg. Dus het slaat eerder de andere kant op. en dat maakt het denk ik zo ontspannen om hier te wonen. er is geen haast... althans bijna geen.....

Maar goed na ons telefoongesprek heb ik een meeting voor WILL Be Strong een hele leuke! over een mogelijke samenwerking. Het is een heel erg leuk gesprek met een hele enthousiaste en inspirerende jongeman. Hier snel meer over!!! Ik wandel naar huis want ik heb zo het vermoeden dat mijn vent in slaap is gevallen..

Woensdagmorgen begin ik mijn dag met een wandeling op het strand. Ik besluit al vroeg te gaan wandelen want ik heb een volle agenda voor de WILL Be Strong Fitcoach opleiding. Ik heb nog wat examens na te kijken! En super tof! De eerste deelnemers zijn geslaagd! Stiekem ben ik heel erg trots op ze!
De middag heb ik de ladieslunch... Deze was erg geslaagd. Ik zat naast een super leuke Meid. we konden het super goed vinden en ik heb er een vriendin bij! Na de lunch werk ik nog wat en moet ik nog wat dingen voor mijn huis regelen...

Dit is trouwens weken al heel erg spannend. Maar deze week is er meer nieuws! Ik houd jullie op de hoogte! Nu eerst wat dingen regelen. Tot snel!

Een hele fijne donderdag.!